పెళ్ళి 2050:టింకు వెడ్స్ పింకి (Short Version)

"The events depicted in this story are fictitious. Any similarity to any person living or dead is merely coincidental."


Just a satire on the current trend meant for fun and not to hurt anyones feelings.


ఫేస్ బుక్ లో పరిచయం చాట్టింగ్ లో స్నేహం గా మారి, సెల్ ఫోన్ లో ప్రేమగా స్తిర పడింది.స్కైప్ లో పెద్దవాల్లు చూసేశారు,ట్విటర్ లో ఫ్రెండ్స్ కు తెలిపాడు.పెళ్ళి తాలూకూ వెబ్ సైట్ కూడా రేడి అయ్యింది.నాన్న గారి కోరిక కాదనలేక ఫార్మాలిటీ కోసం అని వో పెళ్ళి పత్రిక ప్రింట్టు చెయించాడు వేను.

ఇప్పుడు ఇది లాస్ట్ శాస్త్రి గారికి ఇచ్చి అహ్వానించకపొతే నాన్న గారు బాధపడతారు .బాధపడితే పర్వాలేదు ,కళ్యాన మండపం నుంచి కాష్మీరు హనీమూన్ వరకు కర్చులు నావే అంటారు.మూడో ప్రపంచ యుధం తర్వత 2030 లో కాష్మీర్ వెరే దేశం గా అవతరించింది.ప్రపంచంలోని అతి సుందరమయిన పర్యాటక కేంద్రంగా ఆవీర్భవించింది.


శాస్త్రి  గారంటే  వేనుకి ఎంతో భక్తి ఎమో గాని భయం.ఆయన గారికి తొంభై యేల్లు వుంటాయి .ఆ వయస్సు లో కూడా మొహం లో తేజస్సు ,మాటల్లో హుషారు తో కూడిన వేదాంతం వుట్టి పడుతుంటాయి.తాతయ్యగారికి , నాన్న గారికి చిన్నపటి గురువు.ఆయనే ఈ యుగానికి నిజమైన ఆకరి శాస్త్రి అని అందరూ అలా లాస్ట్ శాస్త్రి అని పిలుస్తుంటారు.


సో మనసుకు ధైర్యం చెప్పుకొని ,గుండెను రాయి చేసుకొని లాస్ట్ శాస్త్రి గారి ఇంటికి వెళ్లాడు వేను. భాగవతం చదువుకుంటున్న ఆయనను పలకరించే ధైర్యం లేక కాసేపు ఎదురు చూసి చేతులు వనుకుతూ ఇన్వైట్ ఆయన హ్యండ్స్ లో పెట్టాడు వేను. ఆయనలో వేను వో అల్ట్రా సౌండ్/ఎం.ఆర్ .ఐ స్కానింగు మిషీన్లు చూసుకుంటూండగానే పై నుంచి కింద దాక వో పది సెకండ్ల లో చదివేసి తలెత్తి కోపంగా వేను వైపు చూసాడు.

టింకు వెడ్స్ పింకి - ఎంట్రా ఇది ఇంటి పేరు సంగతి సరే సరి అసలు పేరు ఏమయింది రా?.ఒక తిది లేదు, ముహుర్తం లేదు,పెద్ద వాల్ల పేర్లు లేవు.ఇది ఎలా వుంది అంటే - నేనొక అనాధని.ఎలా పుట్టానో ,ఎవరికి పుట్టానో తెలీదు.నాకు ఎవ్వరూ లేరు .నాకు ఒకత్తి దొరికింది.అదీ దిక్కు మాలిందే,దానికీ ఎవ్వరూ లేరు.సో అసలు ప్రబ్లంసే లేవు అన్నటుంది.


డిన్నర్ ఫాలోస్ - అంటే ఎంట్రా ?అన్నదాన కార్యక్రమమ?. పనీ బాటా లేకుండా తిండి కోసం పదేళ్ల నుంచి అలమటిస్తున్న మాలాంటి వాల్లు వచ్చి బోంచేసి వెల్తే చాలనా ?.అశీర్వాదాలు గట్రా అవసరం లేదా?


బయటకు వస్తూ నవ్వుతూ,చెవుల లోంచి మైక్రో బ్లూ టూత్ హెడ్ ఫోన్స్ తిసేశాడు వెను.

ముహూర్త వేల రానే వచ్చింది..


వేను వెడ్స్ స్మిత


లాస్ట్ శాస్త్రి గారు యాక్సెస్ కార్డు ఫ్లాష్ చేసి మండపం లోపలకి అడుగెట్టగానే రెండు వైపుల నుంచి నీళ్ళు వచ్చి ఆయన నెత్తిన పడ్డాయి.మొదట ఉలిక్కిపడి ,తరువాత అవి సెన్సార్తో పనిచెసే పన్నీరు మిషీన్లని తెలుసుకొని నసుక్కుంటూ లోపలికి వెల్లాడు.


వేను, స్మితా పెళ్ళి పందిరిలో అడుగెట్టే సమయానికి మండపం అతిదులతో నెండిపోయింది.


మండపానికి నాలుగు వైపులా నాలుగు ఆటోమ్యాటిక్ కెమెరాలు అమర్చి వున్నాయి.అవి ఆర్టిఫిసీల్ ఇంటెలిజెన్స్ ఉపయోగించి ఎప్పుడు తియ్యాలో అప్పుడు చక చకా ఫొటోలు విడియొలు తియ్యడం ప్రారంబించాయి.


పురోహితుడు ఐపోడ్ స్పీకర్ డాక్ కి కనెక్టు చేసి , మంత్రాల ప్లేలిస్టు సెలెక్టు చేశాడు.మరో ఐపోడ్ లో రాం చరన్ తెజ కూతురు నటించిన అతిలోక సుందరి జగదేక వీరుడు సినెమా పాటలు ప్లే చేసి యియర్ ఫోన్లు చెవుల్లో పెట్టుకొంటూ ఫొటోలకి ఫోజులు ఇవ్వడం మొదలెట్టాడు.


విమానానికి బ్లాక్ బాక్స్ వున్నట్టు ప్రతి పెళ్ళి మండపానికి వో బ్లాక్ బాక్స్ రూం వుంటుంది.పెళ్ళి కొడుకు తండ్రి పెళ్ళి కూతురి తండ్రికి సూట్ కేస్లు ఇవ్వటానికి,ఆన్లైన్ డబ్బు ట్రాన్స్ఫర్ చేయటానికి సౌకర్యాలు వుంటాయి.అంటే కట్న కానుకలన్నమాట -  కన్యాసుల్కం.ఇ గదిలో తెహెల్కా కెమెరాలు పని చెయ్యవ్,అ పక్కనే అన్ని బ్యాంక్ల లోన్ ఏజెంట్ల ఆఫీస్లు వుంటాయి.


మాంగళ్య ధారన మంత్రాలు వినబతూండగానే అక్షంతలు బదులు వో డబ్బా అతిదుల చేతిలో పెట్టారు,నాన్ వెజ్ అయితే చికెన్ పీస్ , వెజెటేరీన్ ఐతే చిక్ పీస్,వో స్యాండ్ విచ్,వో హెర్షీ చాక్లేట్ అందులో వున్నాయి.
బంగారు రేటు నింగికే ఆకాశాన్ని అంటడంతో నాన్న గారు లైఫ్ లో గెలచిన ఏకైక గోల్డ్ మెడల్ కరిగించి తయారు చేయించినా తాళి స్మితా మెడలో ఆనందంగా కట్టేశాడు వేను.


బాబు పోరికి అరుంధతీ తార చూపించరాదే అని పురోహితుడు  అనగానే మండపం పై కప్పు ప్లానిటోరియం లొ లా నక్షత్రాలతో నెండిపొయింది. వాటి మద్యలో అందంగా మెరుస్తున్న అరుంధతీ నక్షత్రాన్ని స్మితకు చూపించాడు వేను.


అతిదులు తెచ్చిన  గిఫ్టులు  మండపానికి ఎడమ వైపు పెట్టి కుడి వైపు వాల్ల కోసం వుంచిన గిఫ్ట్ బ్యాగ్లు తీసుకొని కంగ్రాట్స్ అంటూ ఒకొక్కరు వెలుపలకి నడిచారు.


బయట మెట్ల దగ్గర రెండు వైపుల వున్న కెమెరాల వైపు చూస్తూ ఒకరు కేక  అంటే, ఒకరు సూపరు అంటే ,మరొకరు 100 యియర్స్ నడుస్తుంది ఇ జంట అంటూ పార్కింగు లాట్ కు తీసుకెల్లే రైల్లో ఎక్కేశారు.ఆకరిగా లాస్ట్ శాస్త్రి గారు వచ్చి రెండు కెమెరాల వైపు కాసేపు కోపంగా చూసి  రైలు ఎక్కేశారు.


ఆకరిగా వేను ,స్మిత అండ్ ఫ్యమిలి బయటకు వచ్చిన వెంటనే ఆ కెమెరా మిషీన్ల లోంచి రాబొటిక్ చేతులు బయటకు వచ్చి కంగ్రాట్స్ అంటూ స్మితా చేతిలో ఫైనల్ ఎడిటెడ్ విత్ స్పెషల్ సౌండ్/మ్యుజిక్ ట్రాక్ విడియో/ఫొటోల సీడి,వేను చేతిలో ఫైనల్ బిల్లు పెట్టాయి.


నాని

సింహపురి కధలు:టౌన్ బస్

తన బ్యాగు టిపాయి పై పెట్టి చెల్లెలి బ్యాగు మంచం పై విసిరేసి, అమ్మ ఉప్మా కావాలి అన్నాడు అనిల్(7త్ క్లాస్).సొఫా లో కూర్చున్న సునీత మెడ చుట్టు చేతులు వేస్తూ అమ్మ నాకు మ్యాగి అంది అమిష(4త్ క్లాస్).మి సంగతి తెలిసే సేమియా ఉప్మా చేసాను .త్వరగా రేడి అయ్యి  తిని బయలు దేరండి ,అమమ్మ ఎదురు చూస్తుంటుంది.నాన్న గారు రావడానికి లేటు అవుతుందంట , మిరు రిక్షా పట్టుకొని వెళ్లాలి అంటూ మసాలా డబ్బా లోంచి పది రూపాయలు
తీసి అనిల్ కి ఇచ్చింది సునీత.

పవర్ కోసం ప్రతిపక్షం ఎదురు చూసి నట్టు ఈ రోజు కోసమే అనిల్ ఎప్పటి నుంచో ఎదురు చూస్తునాడు. ఎప్పుడూ నాన్న గారి మొటారు సైకిల్ లెదా రిక్షాలో వెళ్లే అనిల్ కి టౌన్ బస్ లో వెళ్లాలనే కోరిక.దీనికి కారణం అనీల్ స్నేహితుడు సలీం - టౌన్ బస్సు లో ఐతే చవకగా ,త్వరగా వెల్లిపోవొచ్చు అని వాడు ఎప్పుడూ అంటుంటాడు.రిక్షా ఐతే ఏడు నుంచి తొమ్మిది రూపాయలు,అదే టౌన్ బస్ అయితే రెండు రూపయలే , మిగతా ఎనిమిది రూపయలతో చాక్లేట్లు కొనుక్కోవచ్చని అమీషాని అమ్మకి చెప్పొదంటూ వప్పించాడు.

 

అర కిలోమీటరు నడచి రిక్షా స్టాండు దాటి కే.వి.ఆర్ పెట్రొల్ బంకు బస్ స్టాప్ చేరుకున్నారు.ముందర బ్యానెట్టుకి వో పూల దండ ,అద్దాల పైన కమ్మికి వేలాడుతున్న వో చిన్న విమానం తో ఆకు పచ్చ రంగు టౌన్ బస్ వచ్చి ఆగింది.గాలికి తిరుగుతోన్న ఆ విమానపు ఫ్యాను ని చూస్తూ బస్సెక్కుతుంటే చెనక్కాయ తొక్కులు ,సిగెరెట్టు ముక్కలు ఆహ్వానం పలికాయి.కాలీ సీటు కోసం వెతుకుతూ ముందరికి వెళ్లి కుడి వైపు డ్రైవర్ వెనుక మూడో సీట్లో కూర్చున్నారు.చిల్లరగా మారిపోబోతున్న పది రూపాయల కాగితాన్ని దిగాలుగా చూస్తూ , గాంధీ బొమ్మ కి రెండు టికెట్లు అంటూ కండెక్టరుకి ఇచ్చాడు.కమ్మికి ఆనుకొని రెండు పసుపు రంగు టికెట్లు కొట్టి యడం బుజానికి తగిలించుకున్న బ్యాగు విదిలించాడు కండెక్టర్.చిల్లర లేక పోవడంతో టిక్కెట్ల వెనక 8 రు అని రాసి దిగేతప్పుడు తీసుకో అని అనిల్ చేతిలో పెట్టడు .అనిల్ అతని వైపు కోపంగా చూస్తూండగానే కస్తూరి దేవి స్కూల్ అంటూ విజిల్ వేశాడు.

చక చకా ముందరి నుంచి ముగ్గురు అమ్మాయిలు,వెనక నుంచి ఇద్దరు అబ్బాయిలు ఎక్కారు.వాల్లలో వో అమ్మాయి అనిల్ వైపు చూసి కిటికీ వైపు చూసింది.కిటికీ పైన ఎర్రటి అక్షరాలలో రాసివున్న పదాన్ని "స్త్రీలు" అని చదివాడు అనిల్ .వెంటనే లేచి వెనక్కి వెల్లి నిలుచున్నాడు.అంతా సలీం చెప్పినట్టే టౌన్ బస్ కిటికీ లోంచి సింహపురి కొత్తగా ,ఇంకా అందంగా కనిసిపిస్తోంది.నాన్న గారి బైక్ లా కాకుండా చెవ్వులు అదిరే బస్సు హారన్ కి స్కూటర్లు,రిక్షాలు,కార్లు,లారిలు పక్కకి జరిగిపోవడం అనిల్ ,అమిషాలకి తమాషాగ అనిపించింది. బస్సు బయలుదేరి నప్పటి నుంచి ఆ ఇద్దరి అబ్బాయిలలో ఒకరు ముగ్గురి అమ్మాయిలలో ఒకరిని కళ్ళార్పకుండా చూస్తూనే వుండడం అనిల్ గమనించాడు. ఆర్.టి.సీ బస్ స్టాండ్ అని విజిల్ వినిపించగనే ఆ అమ్మయి కూడ అబ్బాయి వైపు చూసి వో చిరునవ్వు నవ్వింది.

సింహపురికి ఇది ప్రధాన బస్టాండు .వచ్చి వెళ్లే బస్సులతో, ప్రయానికులతో ఎప్పుడూ కిట కిట లాడుతుంటుంది.టౌన్ బస్ లన్నింటికీ ఇదే ఎక్కువ టిక్కెట్లు కొట్టే స్టాపు కూడ.డ్రైవర్ ,కండెక్టరు టీ తాగడానికి దిగగానే చెనక్కాయలు,జామ కాయలు ,నీళ్ళ ప్యకెట్లు అంటూ లోపలకి వచ్చారు.బస్సు దిగే ముందు కండెక్టరు దగ్గర చిల్లర తీసుకోవాలి అని గుర్తు చేసుకున్నాడు అనిల్.బస్సు బయలు దేరగానే రోడ్డుపై అరటి పండ్లు ,యాపిల్ పండ్లు,దానిమ్మ ఇలా రక రకాల పండ్ల బండులు ,బేరాలాడుతున్న జనాలు.

మద్రాసు బస్టాండు దగ్గర బయలు దేరే సరికి ,ఇంకొకరు ఎక్కితే డ్రైవరో కండెక్టరో దిగి పొవల్లంతగా నిండి పోయింది బస్సు.వో మూల ఇరుక్కొని వున్న అనిల్ కి దూరం గా ఆకాశాన్ని అంటుతున్న టెలిఫోన్ టవర్ కనిపించింది.ఐఫిల్ టవర్ తర్వాత ఇదే పెద్ద టవర్ అని స్కూల్లో అనుకుంటుంటారు.బస్టాండు లోపల మురళి క్రిష్నా హోటల్ ,పక్కనే పూలు ,పండ్ల దుకానాలు.ఆ పూల పరిమళాన్నిఆస్వాదిస్తుండగానే అది వెనక సీట్ల నుంచి వచ్చే బీడి కంపుగా, వి.అర్ కలేజి స్టాపు చేరే సరికి ఆంజనేయ స్వామి గుడిలోంచి వచ్చె సాంబ్రని సుగందం గా మారింది.బస్సు దిగే ముందు కండెక్టరు దగ్గర చిల్లర తీసుకోవాలి అని మరో సారి గుర్తు చేసుకున్నాడు అనిల్.

వరుస దుకానాలతో రద్దీగా వున్న సండే మార్కెట్ చూస్తూనే , 7త్ పబ్లిక్ పరీక్షలు ఫర్స్ట్ క్లాస్ లో పాస్ అయితే విడియో గేం కొనిస్తానన్న నాన్నగారి మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి.వెంటనే ఊహా లోకం లోకి జారుకొని రకరకాల గేంస్ ఆడడంలో మునిగి పొయాడు.గాంధీ బొమ్మ అని విజిల్, ఆ తరువాత రైట్ రైట్ అని విజిల్ వేశాక గాని అనిల్ కళలు చెదర లేదు.వెంటనే జనాలలోంచి అమిషా అంటూ అరుస్తూ ముందరికి దూసుకెల్లాడు.అమిషా అక్కడ లేదు.భయం తో కంగారుగా డ్రైవర్ దగ్గరకు వెల్లి అమిషా అని గట్టిగా అరువగానే బస్సు ఆగింది.బస్సు లోంచి దూకి కిటికీల వైపు చూస్తూ అమిష అమిషా అని అరుస్తూంటే వెనక నుంచి అన్నయ అనే పిలుపు వినబడింది.బస్సు కదిలింది.అనిల్ తేరుకుని చిల్లర అని అరిచే సరికీ బస్సు చాల దూరం వెల్లిపోయింది.


అమిషా చెయ్యి పట్టుకొని , సలీం నుంచి మొదలెట్టి టౌన్ బస్ కండెక్టర్, డ్రైవర్ల వరకూ తిట్టుకుంటూ అరకిలోమీటరు నడవగానే విజయ్ మహల్ రైల్వే గేటు వేసి వుంది.ఆ గేటు ఎందుకు వేస్తారో అనిల్కు అర్దం అయ్యేది కాదు.రైలు కూత వినపడుతున్నా రిక్షాలు,సైకిల్లు,స్కూటర్లూ ఇలా ఇవతల గేటు దగ్గర వంగడం అవతల వైపు లెయ్యడం.వాటితో పాటు గేటు దాటేశారు.


మెట్లు ఎక్కుతున్న అనిల్,అమిషాలకు ఆనందంతో నెండిన అమమ్మ పిలుపు వినిపించింది.ఎప్పుడు తిన్నారో ఎంటో శాంతి బేకరీకి వెళ్లి ఏమన్నా కొనుకొచ్చుకోండి అంటూ అనిల్ చేతిలో పది రూపాయలు పెట్టింది అమమ్మ.అమిషా కోపంగా తన వైపు చూడగానే అనిల్ తల దించుకున్నాడు.


నాని

Woman : The next time you think/talk about her

Her arrival is auspicious , her cute smiles bring us riches and her tiny steps fill our family with happiness.As she scripts her fairytale , she adds excitement to the lives of everyone around by making them a part of it.

How lucky it is to have a sister who can guide us through the confusing and frustrating times.As we freely discuss things we cant discuss with mom,she will change our perspective of  this world.To a great extent this not only helps shape up a better family but also the society.

Leaving her family in tears trusting us and our mind she walks away bringing her dreams along.Unlike us she alone has the ability to make both her parents and in-laws prosper/proud and lay a beautiful foundation for generations to come.She carried us for 9 months and went in to the hospital knowing that she might never return.As a mother she sacrifices everything to protect and give the best to us.

Earth - We plough it for our living and we might blast it to lay the foundations for the tallest of the buildings.Yet it tolerates and carries us in-spite of all our selfishness and holds us tight even after our death.So is a woman who bares us in-spite of all our selfish passion we are only concerned about.Finally when it all sums up and we lie on the death bed not able to clean our own mess,if she along with everyone else says - It is better to die rather than living like this . That very moment we are dead while still breathing.But she doesn't.

In today's so called developed/corporate complicated world women are expected to work for a family to have a comfortable lifestyle.Far from her fairytale land,it is painful and tough for her to balance between work,kids and home.But she rarely complains and instead listens to all our silly problems patiently.

Amidst all these no matter how she talks,walks,dresses,behaves please remember the above the next time you think/talk about her.